MOHS hardheidskaal

Die Mohs-hardheid is 'n vergelykende metode om die krasweerstand van minerale wat wissel van 1 tot 10 te meet. Die idee agter die Mohs-hardheidskaal is redelik eenvoudig. Hierdie skaal help om minerale te identifiseer deur hul vermoë om te krap of gekrap te word deur 'n mineraal van bekende hardheid te toets. Die harder materiaal krap die sagter materiaal.

Diamant is die moeilikste materiaal op die Mohs-hardheidskaal, met 'n maksimum gradering van 10, terwyl talk aan die laagste punt van die skaal sit met 'n gradering van 1.

Gips kan byvoorbeeld talk krap; daarom het dit 'n hoër Mohs Scratch Hardheidswaarde as talk.

Die wetenskap van mineralogie het baie van sy begrip te danke aan verskillende skale en metings wat deur die jare bedink is. Een so 'n sleutelskaal, wat die hardheid van minerale meet, is die Mohs Hardheidskaal. Vir almal met 'n neiging tot gemologie, geologie of mineralogie, bied hierdie skaal 'n waardevolle hulpmiddel om minerale te onderskei en te kategoriseer. Kom ons delf diep in die begrip van die Mohs Hardheid.

Die Mohs Hardness Scale is in 1812 bedink deur Friedrich Mohs, 'n Duitse geoloog en mineraloog. Met die erkenning van 'n behoefte om minerale in 'n soort sistematiese volgorde te klassifiseer, het hy 'n eenvoudige, dog effektiewe, metode bedink om hardheid te bepaal. Dit het behels om te kyk watter minerale ander kan krap.

Dit is fassinerend om daarop te let dat Mohs nie die konsep van hardheidstoetsing uitgevind het nie. Antieke beskawings het reeds waarnemings gemaak oor watter materiale gebruik kan word om in ander te krap of in te kerf. Mohs was egter die eerste wat 'n konsekwente en vergelykende lys saamgestel het.

Gemologie en juweliersware: Een van die onmiddellike toepassings van die Mohs-skaal is in gemologie. By die ontwerp van juweliersware is dit noodsaaklik om die hardheid van die edelstene wat gebruik word, te verstaan, aangesien dit hul duursaamheid en weerstand teen skuur direk beïnvloed. Diamante, met 'n Mohs-hardheid van 10, word byvoorbeeld dikwels in verloofringe gebruik omdat hulle weerstaan om beter te krap as die meeste ander klippe.

Konstruksie en vervaardiging: Die hardheid van materiale speel 'n deurslaggewende rol in konstruksie- en vervaardigingsbedrywe. Byvoorbeeld, om die hardheid van minerale te verstaan, kan help om die regte soort masjinerie of gereedskap vir mynbou of sny te kies.

Onderwys: Die Mohs-skaal dien as 'n elementêre hulpmiddel om studente bekend te stel aan die wêreld van mineralogie. Die eenvoud en gemak daarvan maak dit 'n gunsteling onder opvoeders.

Die Mohs-hardheidskaal is maklik om te gebruik, maar dit het nie akkuraatheid nie as gevolg van slegs 10 skale, met 'n byna logaritmiese verhouding tot absolute hardheid. 'n Verskil van Mohs Hardheid van 5 en 6 kan nie werklik bepaal word nie en is meer van 'n benadering as die meer gesofistikeerde en hoë presisie hardheid meetmetodes soos Vickers of Rockwell.

Relatiewe hardheid: Die Mohs-skaal meet slegs relatiewe hardheid. Dit bied nie 'n absolute of kwantitatiewe maatstaf nie. Byvoorbeeld, terwyl diamant 10 en korundum 9 is, is diamant eintlik baie keer harder as korund. Gebrek aan presisie: Die skaal het nie intermediêre waardes nie. As twee minerale dus tussen twee getalle val, kan dit 'n uitdaging wees om hul relatiewe hardheid te bepaal. Nie omvattend nie: Die skaal dek slegs 10 minerale. Baie minerale val tussen hierdie standaardgetalle, wat die gebruik van addisionele verwysingsminerale vereis. Ander hardheidsmetings

Gegewe die beperkings van die Mohs-skaal, is ander metodes ontwikkel vir 'n meer presiese meting van hardheid. Die Vickers- en Rockwell-skale meet byvoorbeeld hardheid deur die diepte of grootte van 'n inkeping wat deur 'n vaste krag gelaat word, te bepaal. Hierdie skale word meer algemeen in metallurgie gebruik.

Die voordeel van die Mohs-hardheidsmetingsmetode is die krapproses in vergelyking met die duik van die ander twee metodes. Dit is veral nuttig vir kristallyne materiale soos glas of keramiek wat sal verpletter en nie vervorm nie.

Dit is 'n maklike vinnige en koste-effektiewe metode om die krashardheid van minerale te bepaal. 'N Toetsstelle kos minder die 30 USD. En voor jy vra. So 'n laekoste toetsstel kom sonder 'n regte diamant.

Die Mohs Hardheidskaal, ten spyte van sy beperkings, bly 'n belangrike toets vir mineralogie. Die eenvoud, gemak van gebruik en die feit dat dit geen spesiale toerusting benodig nie, maak dit baie gewild. Of dit nou gebruik word deur 'n student in 'n klaskamer, 'n juwelier wat edelstene beoordeel, of 'n geoloog in die veld, die Mohs-skaal is 'n bewys van Friedrich Mohs se vindingrykheid en die blywende belangrikheid van sistematiese klassifikasie in die wetenskap.

Dit is 'n eenvoudige manier om kraphardheid te toets deur gereedskap soos 'n koper pennie en 'n staalspyker te gebruik. Alhoewel dit help om minerale te kategoriseer, bied dit relatiewe, nie presiese metings nie. Diamant (10) is byvoorbeeld baie harder as korundum (9), maar korundum is net twee keer so hard soos topaas (8).

Inkepinghardheid meet weerstand teen konstante druk, soos om 'n spyker in 'n oppervlak te druk. Die Rockwell-skaal meet dit deur te sien hoe goed 'n materiaal weerstaan om deurboor te word, anders as kraphardheid. Hierdie toets is presies, maar moet in 'n laboratoriumomgewing gedoen word.

Rebound hardheid kyk hoeveel 'n diamantpunthamer van 'n materiaal af bons. Die Leeb rebound toets? Toets is handig in die veld en bied voordele bo laboratoriumtoetse, maar is minder presies.

Elastisiteit en plastisiteit beskryf of 'n materiaal terugkeer na sy vorm (elasties), van vorm verander sonder om te breek (plastiek) of breek (bros). Diamant, hoewel hard, is bros, terwyl koper sag dog rekbaar en smeebaar is.

Krag meet die vermoë van 'n materiaal om onder spanning te vervorm, terwyl taaiheid weerstand teen breek meet. Hierdie eienskappe is van kardinale belang vir verskillende toepassings:

• Gebruik die Mohs-skaal vir snygereedskap.
• Gebruik Rockwell - of Vickers - of Brinell-skale om te kyk of dit duik.
• Kontroleer elastisiteit en brosheid vir draende strukture.
• Evalueer sterkte en taaiheid vir konstruksiemateriaal.
• Gebruik die potloodhardheidstoets vir optiese dinkfilmbedekkings en verf